Geography and History of Ames

Historias do confinamento « Atrás    

Título

De traballo en traballo

 

Mario Moure · 27 mayo 2020 19:45


Eu durante o confinamento

A miña historia do confinamento
Eu en este confinamento aprendín diversas cousas, ao principio costoume acostumbrarme , pero penso que en definitiva foi unha experiencia que vai facer que eu e a sociedade aprendamos novas cousas en evolucionemos. Eu cando o confinamento era moi estricto aburríame bastante , pero pouco a pouco fun encontrando novas cousas que facer, entre elas, xogar ao baloncesto na cancha da urbanización, xogaba a consola , facía traballos, vía series e poucas cousas máis xa que a situación limitábate bastante. Aprendía a cociñar algún plato que antes non sabía cociñar como a tortilla de patacas. Xa coa desescalada empezei a saír a dar voltas en bicicleta e vin a algún amigo que había meses que non vía. A verdade que esto foi bastante bo xa que permitía poder relaxarse unhas horas e saír ao aire libre e desfrutar dun momento de liberdade que nunca pensei que disfrutaría tanto. Non fixen moitas máis cousas xa que este nova forma de vida non o permite , aínda que cada semana se pode que se está volvendo a algo parecido a antigua normalidade. Algo como visitar aos familiares nunca se votou tanto de menos ou dar un abrazo a alguén.


Título

Un aburrimiento eterno

 

Antón Martínez Núñez · 28 mayo 2020 18:28


Eu durante o confinamento

A miña historia do confinamento
Yo cuando empezo el confiniamiento estaba feliz, porque pensaba qu estaria todo el dia con los amigos hasta la noche, pero no fue asi, al final no se pudo sali, pero lo bueno de esto esque tenia la videoconsola, que con esta podia hablar con los amigos y jugar al mismo tiempo, tambien me ayudo mucho los discos que tengo de musica, y por ultimo tambien me ayudo las videollamadas que hacia con los amigos.
Al principio creia que esto seri de 1 mes como mucho pero poco a poco me di cuenta de que no, en un mes mas tarde empiezan a poner restricciones, pero si estas las respetaba podria salir con los amigos, asi que a mi me servia(siempre las respetaba). Y eso fue lo que paso hasta el dia de hoy.

A miña historia do confinamento en vídeo


Título

Covid -19: Unha película de terror feita realidade.

 

Daniel Campos Pauzat · 7 mayo 2020 10:46


Eu durante o confinamento

A miña historia do confinamento
Eu ao principio o levaba moi ben xa que non se podía saír e eso era xustamente o que me gusta a min, mais tamén estaba estresado polo moi abundante traballo que mandaban os profesores, logo leveino mellor. Pasadas unhas semanas xa empecei a querer ver ao meu pai, que traballa no hospital e preferiu non levarme nesta tempada e aos meus avós de Outes. Os meus avós de Francia tampoco puideron vir para o meu cumpreanos e non sei se os podrei ver no verán.
Aínda así este período tivo parte positiva porque puiden dedicar as tardes ás cousas que me gustan como debuxar cómics, ver películas e xogar a videoxogos.

A miña historia do confinamento en vídeo


Título

La inseguridad de una sociedad con nostalgia de libertad

 

Ariadne Vázquez Trigo · 25 mayo 2020 18:57


Eu durante o confinamento

A miña historia do confinamento
Durante el confinamiento traté de respetar en la medida de lo posible un horario para compaginar y diferenciar los momentos de tareas escolares, con los momentos en familia y de ocio.
Al principio, fue un poco extraña la situación que nos tocaba vivir, viéndonos en casa, pero sin estar de vacaciones y sin poder salir. Por lo que fue cuestión de mentalizarme de que era una situación extraordinaria que había que vivir y que era por el bien de nuestra salud y la de los demás.
La convivencia familiar fue fácil, pues no se produjeron cambios, y yo conservaba mi tiempo para hablar con mis amigas y amigos, a través del teléfono, y por la noche quedábamos para jugar en grupo al Fortnite.
Durante la mañanas y parte de las tardes las dedicaba a realizar las tareas escolares y del conservatorio de música, pero en mis pequeños descansos me relajaba escuchando música, tocando en el piano mis canciones favoritas, mirando por la ventana, leyendo unas páginas de un libro y los días de sol salía al jardín, pues tengo que reconocer que ese pequeño espacio me ayudaba a sentir esa sensación de libertad.
Durante este tiempo me interesé por mantenerme informada a través de los medios informativos de la situación tan mala que estaba viviendo en España y el resto del mundo debido a la pandemia. De esta manera, me di cuenta de la gravedad de la situación, de la crisis sanitaria que estábamos viviendo y que el confinamiento duraría más tiempo del que había pensado en un primer momento. Así mismo, fue lo que me acercó a la realidad de lo mal que lo estaban pasando muchas familias contagiadas, familias sufriendo por la perdida de sus seres queridos en esta situación tan complicada y familias sin trabajo, así como el gran trabajo realizado por los sanitarios y otros colectivos, incluso de manera voluntaria. Viendo todo esto, comprendí que lo único que yo podía hacer era quedarme en casa.

A miña historia do confinamento en vídeo


Título

Agardando a nova normalidade

 

Carla Nieto García · 25 mayo 2020 09:40


Eu durante o confinamento

A miña historia do confinamento
O momento no que nos decatamos de que iamos a comezar un confinamento foi no instituto, non acabábamos de crelo e ao principio pensamos que fora un rumor. Ese día as profesoras das dúas últimas horas non asistiran ás clases polo que tivemos moito tempo de informarnos cos profesores de garda, que nos confirmaron que a noticia era verdade, e a falar entre nós preocupados polo que ía pasar; non sabiamos como nos ían avaliar a segunda avaliación (porque nun principio serían só 15 días de corentena) nin qué ía ser dos exames que tiñamos sen facer. Ademais tamén nos preocupaba cómo nos volveríamos a ver e cómo ían cambiar as cousas, nós queríamos que o curso non rematara xa que todos os días había gran cantidade de risas e bromas.
Cando estaba confinada pasaba moito tempo cas tarefas que mandaban os profesores, sobre todo ao principio, e por iso saio na fotografía facéndoas. Cando nos comunicábamos os compañeiros da clase por WhatsApp todos coincidíamos en que mandaban deberes excesivos. Sentíamos unha gran carga de traballo e iso víase aumentado xa que na situación na que estabamos non éramos tan produtivos. Esa quincena estaba por rematar e o goberno decidiu estender a corentena outros quince días máis, nese momento todos soupemos que a cousa ía para longo, o que non nos agradou demasiado xa que inmediatamente pensamos no curso que vén, que non é un calqueira e no que temos moitas optativas para escoller.
Pese as responsabilidades que tiña tamén sacaba tempo para facer cousas que me gustasen como ver a televisión, ler, estar co móbil, facer manualidades, videochamadas coas amigas, etc. Durante bastantes días saín a facer o aplauso para os sanitarios ás oito da tarde e gustábame moito.
Ao comezar a 3ª avaliación diferentes profesores convocaron videoclases pola plataforma de Webex e agora temos varias á semana, a verdade este tipo de clases gústanme xa que nos podemos ver todos e ás veces cando non hai dúbidas da materia comezamos a dar a nosa opinión sobre o que está a suceder e as súas causas, e rematamos formando unha especie de debate, o que me resulta interesante.
Neste momento os profesores mandan menos tarefas ca no principio da corentena (ou polo menos eu sinto menos carga de traballo), e penso que é dende que saben que non imos voltar ao instituto no que queda de curso, agora son máis tarefas de repaso ca de preparación para os exames que nos quedaron sen facer, que era o que facíamos ao principio.
Dende que se pode saír vou á rúa case todos os días e alégrame moito atoparme cos meus amigos que ata agora só vira por videochamada, e pensamos nos momentos que pasamos xuntos que seguramente tardarán bastante en poder volver a comezar. Teño curiosidade por saber cómo será o noso verán, cómo será a nova normalidade.

A miña historia do confinamento en vídeo