KaleidoScapes

Geography and History of Ames

Nin fadas nin princesas « Atrás    

Título

María Jesús González García - Traballadora no Fogar

 

Teo Martínez de Lorenzo · 6 febrero 2020 19:23


Foto coa persoa entrevistada

Idade
81

Historia
María Jesús naceu en Marrocos, en Tétouan, mais viviu en distintos sitios do país, como Alhucema, Beni Ensae e en Melilla. Provén dunha familia de galegos mais o seu pai era policía polo que tivo que vir traballar en Marrocos durante 20 anos coa súa muller, tendo 6 fillos. Cando rematou o servizo, volveu a Galicia coa súa muller e 5 fillos, (entre os que se atopa María Jesús, con 16 anos) pois un deles morreu en Melilla. Con 18 anos casou co meu avó Arturo e con 19 tivo o seu primeiro fillo. Viviron en Ourense durante once anos, mais por motivos de traballo mudáronse a Coruña, onde naceu miña nai. Despois do falecemento do meu avó en 2016, mudouse a Ames para vivir coa súa filla e a sua familia, na que me atopo eu. Sigue exercendo a sua profesión ata o día de hoxe

Título

Esperanza Quinteiro Quintela, Taberneira e facía pasta a domicilio

 

Martín López Rodríguez · 7 febrero 2020 16:27


Foto coa persoa entrevistada

Idade
86

Historia
Unha muller que afectada pola súa epoca non pouido rematar os seus estudos, traballaba na casa ata que se casou, unha vez casados vironse obrigados a emigrar a Córdoba alí conseguiron un trballo co que xuntar cartos ela aprendeu a facer pasta mentras que el trballaba nunha taberna os dous trballaban moito e era moi duro, cando regresaron a galicia abriron os seus negocios ela unha taberna e el un taller de ferreiro que estaban pegados os dous locais, el no seu taller facia ferramentas que logo vendía a xente de outros pobos, ela traballaba día e noite na taberna, na casa, noutras casas e facendo pasta. Con estes traballos que tiñan conseguiron ser unha familia honrada e cunha familia numerosa xa que tivo moitos fillos e según ela a ningún lle faltou denada.

Título

Segunda Gandoy García. Servicio doméstico.

 

Amanda Fernández Vázquez · 9 noviembre 2022 16:31


Foto coa persoa entrevistada

Idade
87

Historia
A miña avoa Segunda Gandoy traballou dende pequena. Vivíu en Santa Euxea, Lugo ata os 15 anos; alí traballaba na casa principalmente e ía cos homes ao campo. A diferenza entre homes e mulleres era que eles nunca traballaban na casa, só dedicábanse á agricultura e ao gando.
O traballo de Segunda era, ademáis do campo, facer as camas, limpar as habitacións, ir lavar a roupa e ir buscarlles comida aos animais entre outras tarefas. Os seus pais inculcáronlle que os sábados e os domingos eran días de descanso, xa que o sábado era o día no cal as mulleres facían a maioría das tarefas do fogar e os homes marchaban ao campo cos animais para non lles dar máis traballo. O domingo descánsabase porque había misa.
Ela ía a unha pequena escola da aldea, na que lles ensinaban cousas moi básicas. Se alguén quería saber máis e podía permitírseo acudía ao que hoxe en día son clases particulares e alguén ensináballe a maiores. Por este motivo, nunca pensou o que quería facer cando medrara e foi por onde a vida lle levou.
Cando cumpriu 15 anos marchou para Asturias coa súa irmá e alí traballaba en servicio doméstico. Ano e pico máis tarde, foi vivir a Barcelona e traballou do mesmo durante un longo período de tempo ata que dedicouse só ao coidado da súa casa e dos seus fillos. O diñeiro gañábao o seu marido, que traballou primeiro nunha fábrica de coches e despois nun banco.
Segunda viviu en Barcelona ata hai un ano, que marchou para Bertamiráns. Traballabaa nasa tarefas domésticas, o que non adoitaban facer os homes.

Título

María Amparo Martínez Besada Profesora

 

Lucía López Martínez · 6 febrero 2020 18:52


Foto coa persoa entrevistada

Idade
76

Historia
Na casa eran 3 irmáns : Dúas nenas e un neno. De pequenos recibían o mesmo trato agás nos xoguetes : xoguetes para nenas (bone as, cocinas libros...) e para nenos (espadas, balóns...) Ao crecer axudaba más tarefas da casa e o seu irmán non o facía. Tuvo as mesas oportunidades de formación escolar e universitaria que o seu irmá o que queré dicir que os seus pais non lle indicaban que cousa ían facer na sociedade e no mundo laboral, sí lle dicían que tiña que traballar o mesmo que lle dicían ao seu irmán.
Dedicouse a aquello que dende pequena olé gustaba :ser profesora.
Durante os seus anos da universidade, ao vivir en Santiago coa familia tiña menos liberdade que o seu irmá, ela tiña que estar na casa 22:00 e 23:00 da noite tamén a fin de semana. Era un tema o que lle levaba a protestar e a rebelarse na súa casa. Só cando rematou a carreira e empezó a traballar fóra tuvo liberdade.
O dedicarse al en sino medo tuvo as mesmas condicións e oportunidades que os seus compañeiros, ainda que nos anos 60-70 para cargos directivos nombrábanse preferentemente aos homes; Algunha vez preferiron un home porque estaba casado e tiña fillos fronte a muller que non tiña fillos.
Durante os anos de traballo como profesora tivo que compaxinalos co traballo da casa. Na actualidade xa xubilada, disfruta dunha pensión polo seu traballo realizado durante 46 anos. Pensa que a súa vida laboral non estivo, en xeral, condicionada por lo feito de ser muller xa que o ensino estaba en máns de mulleres, pero sí a vida personal en algúns momentos estivo condicionada por ser muller.
Pensa que a situación da muller mellorou moito aínda que queda tamén moito por facer.
Di que si tivera nacido na miña xeracion quizáis a súa vida tería sido diferente no sentido de que xa dende nena podería ter unha maior igualdade entre nenos e nenas o que lle daría unha visión distinta da vida, máis aberta, máis participativa que na súa xeracion chegou máis tarde.
Tendo en conta a súa experiencia atrévese aconsellarmos que estudemos, que participemos nas actividades diversas, que teñamos oportunidade, que abramos ven os olllos ao mirar ao noso arredor para non perder nada do que a vida pode darnos. E sobre todo aconsellaríanos que esixamos o dereito que todo ser humán ten para desenvolver a sua vida.

Título

Dolores Ferro Barreiro encargábase de ¨ sus labores¨, limpaba colexios e traballaba nunha tenda de comestibles.

 

Zulfa Muiño Vilela · 6 febrero 2020 00:00


Foto coa persoa entrevistada

Idade
(no especificado)

Historia
Doleres, que para a maioría da xente era coñecida como Lola, naceu no 1937 en Lugar O Couso, no concello de Melide. A miña avoa tiña dous irmáns, polo que neste caso ser a muller perxudicáballe bastante xa  que tiña a responsabilidade de facer todas as tarefas da  casa, tan só polo feito de ser rapaza.
Xa dende ben pequena encárgabase do coidado da hortiña, dos porcos e das ovellas para o consumo propio e así aforrar uns cartos na comida. Só asistía a clase os días  que chovía, pois o resto da veces, axudaba na agricultura ou realizando tarefas da casa como ir a lavar a roupa o río ou na bañeira, facer a comida... Polo tanto tiña o nivel académico básico: leer, sumar, restar, multiplicar e dividir.
Lola casou co meu avó con vinte anos. Neste mesmo ano, despois de casarse, marcharon os dous a Asturias, xa que el  estaba a traballar nas minas. En Oviedo traballou facendo ¨sus labores¨, coidando e educando o mellor posible das duas fillas que tiña naquel momento e que actualmente son as miñas  tías.

Un tempo despois, máis ou menos no 1973 os meus avós volveron a Melide onde fixeron a casa na que naceu a miña nai. A esta casa ainda lle sacamos moito proveito, pois votamos case todos os veráns alí. Lola ademais de seguir  facendo as tarefas da casa, nos momentos de apuro económico, ía a limpar a un colexio público ou un de monxas. Pois o me avó xa estaba retirado da mina polo que a súa pensión era moi baixa. Noutras ocasións tamén traballaba nunha tenda de comestibles, sobre todo na época da matanza do porco para envolsar os chourizos, xamóns ou lavar tripas e logo salalas. Nesta mesma tenda traballaba a miña tía Blanca, mentres compatiblizaba cos seus estudos, e así poder axudar un pouco máis. Cando a miña avoa era limpadora no colexio público ou nesta tenga adoitaba ter contratos, polo contrario nos colexio de monxas pagábanlle sen contrato.
No seu tempo libre ( que era moi pouco) encantáballe coser e calcetar, despois esa afición contaxioulla a miña nai e ela ensinoume a min.
Ela non se puido xubilar, porque morreu antes da idade mínama de xubilación, que naquela eran 65 anos. E ainda que chegase a esta idade tería nunha pensión de xubilación moi baixa, do que consegiu traballando como limpadora na escola pública e na tenda.
Encargouse toda a súa vida do coidado da casa e finalmente morreu no 1985, cando tiña 48 anos debido a un cancro de mama.

Fotos adicionais
« Atrás