Historia
Emilia naceu no 1945, en Framil aínda que logo se trasladou a Firminstáns, viviu 30 anos baixo a ditadura franquista. Na escolar sempre lle ponían moi ben a Franco, pois non falaban del coma se fose un ditador e tiña que falar castelán.
Dende sempre lle presentaron á relixión coma a base de todo, pois obligaban a comulgar e a confesarse e, se non ías a misa á misa, levávante ao cárcere ou matábante. Contan que, unha vez, un cura de Bugallido fixo unha lista de xente da que sospeitaba para matalos. Pero cuando xa estaba a punto de chamar á policía, outro cura anulouna. Se non fora por el tería morto moita xente.
Ademais á Iglexa había que pagarlle un diezmo que se coñecía como levar os ovos porque a xente era tan pobre que tiña que pagar con ovos en vez de cartos. Esta era una das poucas tarefas que unha muller tiña que seguir facendo, aínda que lle morrera o home.
Durante o Franquismo pasouse fame, por iso mesmo se inventaron as cartillas de racionamento. Con ellas,o goberno pretendía repartir os recursos do Estado entre toda a poboación para que non se concentrará só nos máis ricos. Na cartilla poñía canto podías conseguir de cada alimento. Incluso se racionaba o tabaco!
O pobo pasaba tanta fame que nas fronteras se comezou a practicar o contrabando. Comerciaban con Portugal polas fronteiras e intercambiaban principalmente café e tabaco. Pero non siempre era necesario o estraperlo, xa que ás veces chegaban trens cargados legalmente con algo de comida para alimentar á poboación.
Sen embargo, algunha que outra vez ocorreron armados entre comunistas e as autoridades franquistas, coma o asalto ao tren en Osebe por un grupo de comunistas, no cal acabaron chegando ás armas. Ou co asasinato de Carrero Blanco por parte de ETA.
Por iso mesmo, as autoridades comenzaron a seguir unha serie de patróns de actuación e a elaborar unhas novas normas. Coma o feito de que non se puidaran ter armas na casa ou o de que en Biduído mataban xente contra un muro e logo tirábanos por un precipicio. Tamén utilizaban campos de concentración e cárceres coma o cárcere de Iria Flavia.
A xente pasaba medo e tiña fame así que moitos decidiron escapar de España. Entre eles, moita xente marchó para Rusia porque pertenecía al bando contrario ao de Franco. Desgraciadamente, alí non estaban mellor porque pasaban fame e maltratábanos. Chegaron incluso a utilizalos como carne de cañón na Segunda Guerra Mundial!
A pesar de que en Galicia houbo menos represión que noutras partes de España, Franco seguía vindo de vez en cando; moitas delas para pescar salmóns no Ulla, onde siempre conseguía algo e saía nos periódicos. Esto fixo que moita xente sospeitara que había un buzo que lle colocaba o salmón no anzol.
E así, Franco seguiu vindo a pescar no Ulla ata a súa morte. O seu enterro foi o primeiro que o seu fillo maior recorda ter visto na televisión, aínda que nese momento non sabía como acontecera. Pois a morte de Franco provocouna o feito de que Franco prefiriu que o operara a seu xenro, que tiña sona de ser un moi bo médico, en vez de ir a un hospital. Só era unha operación de vesícula, pero durante a operación marchou a luz un par de veces e como o sótano do seu xenro non dispoñía de ningunha forma de conseguir electricidade nun apagón, Franco morreu.
Sete anos despois da morte de Franco, coa Constitución xa aprobada, o exército tratou de volver atrás co golpe de estado de Tejero. Dende entonces perderan poder e capacidade de reacción e non podían matar indiscriminadamente. Iso e o feito de que ETA matara a algúns dos seus xenerais fixo que o exército tratara de tomar o poder pola forza. Pero o rei xa o sabía e conseguiu persuadilos e, dende entón o exército non o volveu intentar.