Historia
A miña avoa, Consuelo Fraga Gutiérrez, naceu o día 18 de xuño de 1937 na cidade da Coruña. Vivía nunha familia humilde de sete irmáns e irmás, no barrio Beiramar.
Ata os 16 anos (1953) cursou os estudos académicos básicos. Naquela época, nos estratos sociais coma o seu, a maioría das familias eran moi grandes e humildes. Moi poucos membros podían estudar máis alá do obrigatorio pola carencia de recursos económicos. Os que tiñan máis oportunidades de realizar uns estudos avanzados eran os irmáns máis tardíos, como foi o caso da miña tía-avoa Laura, que puido facer o bacharelato.
Cando cumpriu 16 comezou a traballar como tecedora. Traballaba para un taller local ubicado na rúa Palomares. O seu dono era un comerciante-viaxante que vendía para pequenos comercios. Producían moitas prendas téxtiles, pero maioritariamente facían calcetíns. As xornadas de traballo non estaban definidas senón que se pagaba por “destallos”. Isto quería dicir que cantas máis prendas produciras, máis ías cobrar ao final da semana. A miña avoa adoitaba cobrar arredor de 40 ou 50 pesetas. Traballou neste taller ata os 19 anos.
No ano 1956 comezou a traballar como dependenta nun comercio de moda ubicado na rúa San Andrés. Daquela a roupa que se vendía facíase artesanalmente en talleres locais como no que traballou a miña avoa. Neste comercio, a modalidade laboral predominante eran as xornadas laborais. Facía unha xornada definida e partida de oito horas. Neste comercio gañaba bastante máis que no taller, arredor de 100 pesetas semanais. Estivo traballando aquí ata os 28 anos que foi cando casou co meu avó José Manuel Cañizo Otero (ano 1965).
A miña avoa coñeceu ao meu avó aos 25 anos (no 1962), nun baile organizado no verán no Clube do Mar. Estiveron como noivos ata o 1965 que foi cando casaron e a miña avoa deixou de traballar. Daquela o meu avó era viaxante e vendía chocolates para unha casa chamada “Chocolates Yogueras”. Tiña unha moto e vendía para municipios e comarcas dos arredores. Cando casaron, o meu avó entrou na fábrica de aceites “Elosúa”. Levaba traballando dende os 14 ou 15 anos, polo que xa cobraba o suficiente como para poder manterse. Por iso ela deixou de traballar para adicarse ós labores da casa, que daquela só se destinaban ás mulleres. Ao primeiro ano de casar foron a vivir a un piso na zona de Riazor. Daquela xa nacera o meu tío José Manuel, que tiña uns meses, era o ano 1966. Debido a que o piso era moi húmido, decidiron mudar no 1967 a un piso situado na rúa da Torre. A miña avoa di que nese piso viviron moi ben, pero non puideron mercalo porque non tiñan suficiente diñeiro, polo que o alugaban. Cando a propietaria do piso decidiu vendelo, os meus avós mudaron ao Barrio das Flores, a un piso cedido polos meus bisavós ao meu avó. Ao ano de instalarse alí, naceu o meu pai Juan Antonio, en febreiro de 1971.
A miña avoa dedícase "os seus labores" dende o ano 1965. Adoitaba seguir unha rutina diaria de traballo: Levantábase ás 9:00 para espertar ao meu pai e o meu tío e preparar os almorzos. Despois, os levaba á escola e logo ía facer a compra. Ao regresar facía as tarefas da casa (cociñar, limpar, ordenar, fregar a louza, poñer a lavadora e tender a roupa, dobrar a roupa, etc). Logo facía a comida e recollía aos seus fillos para comer todos xuntos. Pola tarde levaba e recollía aos seus fillos na escola. Polas tardes tiña máis tempo libre e aproveitaba para calcetar e facer ganchillo. Facía mantas, manteis, prendas de roupa…e aforraban moito porque todos estes productos téxtiles eran feitos por ela. A miña avoa afirma que non é tan fácil dedicarse as labores da casa coma se adoita dicir. Pasábase todo día traxinando dun lado a outro. Hoxe, a miña avoa vive soa e cobra a pensión de viudedade que lle quedou trala morte do meu avó. O seu traballo nunca foi recoñocido legalmente, a pesar de que ela traballaba coma calquera outra persoa. O seu labor contribuiu tanto coma a do meu avó na economía da súa familia.